Staatssecretaris Dijksma heeft de EU overgehaald om de houdbaarheidsdatum op koffie, rijst en pasta af te schaffen.[1] 'Mensen gooien nu onnodig eten weg omdat ze niet weten wat die datum op de verpakking precies betekent’, zegt ze.[2] Koffie, rijst en pasta is een begin, uiteindelijk moeten er meer houdsbaarheidsdata weg.[3] Dat is een aardig klinkend idee dat niet gaat helpen.
 

Inderdaad verspillen we veel eten. Per zeven Nederlanders gaat er genoeg eten in de vuilnisbak om een achtste persoon volledig mee te voeden.[4] We produceren meer broeikasgas met het telen van vee en gewassen en het fabriceren, verpakken, vervoeren, koelen en bereiden van voedsel dan met autorijden.[5] Eten weggooien is dus slecht voor het klimaat. Veel mensen gooien eten dat over de datum is weg omdat ze denken dat je er ziek wordt.[6] Dat geldt inderdaad voor rauw vlees en gesneden groenten, die bederven snel, zelfs in de koelkast. Daarom staat op de etiketten Te gebruiken tot dan-en-dan, daarna moet het weg. Op andere gekoelde producten zoals melk en vleeswaren staat Tenminste houdbaar tot dan-en-dan. Die zijn verduurzaamd door verhitting, zout of conserveermiddelen. Daarom word je er niet snel ziek van als ze over de datum zijn, maar het blijft een risico. Houdbaarheid gaat ook over vitamines; in overjarige sinaasappelsap zit geen vitamine C meer. En dan tenslotte de droge of ingeblikte spullen zoals koffie, chips en soep in blik. Daar word je nooit ziek van, de houdbaarheidsdatum garandeert alleen dat de koffie nog goed smaakt en de chips knapperig zijn. De houdbaarheidsdatum op pasta betekent dus niet Veilig tot maar Lekker tot.

Vijftig jaar geleden eisten consumenten dat er datumaanduidingen kwamen op levensmiddelen zodat ze konden zien of eten wel vers was. [7] [8]  Na een lobby van tien jaar maakte de EEG, de voorganger van de EU, de houdbaarheidsdatum tot wet. [9] Dat bevorderde de gezondheid van de consument en de eerlijkheid in de handel. En nu wil de staatsecretaris dat terugdraaien omdat de mensen niet zouden snappen wat een houdbaarheidsdatum is? Daarmee doet ze ons onrecht. Want wat staat er op een verpakking? Ergens staat een datum, en heel ergens anders staat tussen honderden priegellettertjes dat die datum gaat over ‘te gebruiken tot’ dan wel ‘tenminste houdbaar tot’. Niemand snapt het verschil daartussen, en zelfs als je die termen wel snapt zijn ze alleen te vinden met een vergrootglas plus veel geduld. De oplossing is niet om ze af te schaffen maar om ze begrijpelijk en zichtbaar te maken. Juristen vinden ’veilig tot’ en ‘lekker tot’ misschien te popi, maar laten ze dan iets anders bedenken wat juridisch voldoet en toch duidelijk is. Die informatie moet in normale letters op de voorkant van het pak staan met de datum ernaast, en zet er dan meteen de andere essentiële informatie bij die nu verstopt wordt op de achterkant, zoals de ingrediënten.

Duidelijke etikettering vereist politieke strijd, want voor levensmiddelenfabrikanten vormen verplichte aanduidingen op de voorkant van verpakkingen een schrikbeeld. Verschillende merken van eenzelfde product bevatten allemaal ongeveer hetzelfde. Hoe kun je dus als producent de koper overtuigen dat jouw cola een once-in-a-lifetime-experience is als alle cola’s in het schap hetzelfde gezicht vertonen: een standaardlijst met houdbaarheidsdatum, ingrediënten, allergie-informatie en voedingswaarde, in 16-punts Arial zwart op lichtgrijs? De levensmiddelenindustrie en hun lobbyisten plus de rechtse partijen in het Europarlement vormen een machtig blok tegen zo’n duidelijke etikettering. Maar Europa heeft de onbewezen gezondheidsclaims van de levensmiddelenindustrie uit weten te bannen, dus wie weet komt het met de etikettering ooit ook goed.

Voor het overgrote merendeel van het weggegooide voedsel is de datumdiscussie trouwens totaal irrelevant. Voedselafval bestaat in de eerste plaats uit zuivel en daarna uit brood, groenten en fruit.[10] Op brood, groenten en fruit staat geen houdbaarheidsdatum dus daar valt niets af te schaffen. Op zuivel wel, maar zonder datum heeft de consument geen idee hoe lang het nog goed blijft. Zelf eet ik het gewoon op als het een paar dagen over de datum is, want fabrikanten houden de houdbaarheidstermijn aan de veilige kant omdat ze geen moeilijkheden willen. Als het een keer mis gaat heb ik pech gehad, dat is mijn verantwoordelijkheid, maar dan moet ik de houdbaarheidsdatum wel weten. Het idee dat mensen pakken onbereide pasta weggooien is trouwens onzin, ze gooien pasta weg omdat ze er veel meer van koken dan ze op kunnen.[11] Dus, mevrouw Dijksma: laat die datum staan, maar zorg dat hij begrijpelijker wordt en duidelijker wordt afgedrukt. Dan zult u zien dat de mensen het best snappen.

[1] Ministerie van Economische Zaken, 19-05-2014.  Europa wil lijst van producten zonder verplichte houdbaarheidsdatum uitbreiden. Grote meerderheid voor Nederlands/Zweeds voorstel tegen voedselverspilling. http://www.rijksoverheid.nl/ministeries/ez/nieuws/2014/05/19/europa-wil-lijst-van-producten-zonder-verplichte-houdbaarheidsdatum-uitbreiden.html

[2] 'Mensen gooien nu …’: http://www.rijksoverheid.nl/nieuws/2014/05/09/schrap-houdbaarheidsdatum-van-pasta-rijst-en-koffie.html. In een brief aan de Tweede Kamer zegt de Staatsecretaris dat ongeveer 15% van de voedselverspilling bij consumenten wordt veroorzaakt door houdbaarheidsdata op verpakkingen. (http://www.rijksoverheid.nl/ministeries/ez/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2014/05/09/geannoteerde-agenda-voor-de-landbouw-en-visserijraad-van-19-mei-2014-in-brussel.html , voetnoot bij brief p. 2). Bron van dat getal is vermoedelijk het rapport van Van Westerhoven, CREM 2013 (zie hieronder). Daarin staat: Circa 5 kilogram voedsel (15% van vermijdbaar voedselverlies) zat nog volledig en onaangeroerd in de verpakking of in de schil. Daar zaten echter geen pakken rijst of pasta bij; op mijn vraag hierover antwoordde Van Westerhoven per mail: dat ze “in 1480 kg onderzocht restafval nagenoeg geen onbereide rijst of pasta zijn tegengekomen”.

Ik vermoed dat die weggegooide 5 kg onaangeroerde levensmiddelen vooral bestond uit verpakkingen met ‘bederfelijk’ eten zoals aardappels, groente, fruit, zuivel en vlees(waren). Er wordt ook veel rijst en pasta weggegooid, maar die is gekookt. (Van Westerhoven, CREM 2013, p. 4 en 12).

[4] Van het eetbare voedsel (349 kilogram per persoon per jaar) wordt 13,6% (47 kg per persoon per jaarkilogram) verspild. Marcel van Westerhoven. Bepaling voedselverliezen in huishoudelijk afval in Nederland - Vervolgmeting 2013. CREM, Amsterdam 2013. http://www.rijksoverheid.nl/bestanden/documenten-en-publicaties/rapporten/2014/01/13/bepaling-voedselverliezen-in-huishoudelijk-afval-in-nederland-vervolgmeting-2013/bepaling-voedselverliezen-in-huishoudelijk-afval-in-nederland-vervolgmeting-2013.pdf

[5] Tukker, A., Jansen, B., 2006. Environmental Impacts of Products: A Detailed Review of Studies. Journal of Industrial Ecology 10, 159–182. doi:10.1162/jiec.2006.10.3.159

Friel, S., et al., 2009. Public health benefits of strategies to reduce greenhouse-gas emissions: food and agriculture. Lancet 374, 2016–2025. doi:10.1016/S0140-6736(09)61753-0

[6] Volgens Cammelbeeck 2013 zou 20-48% van de mensen dat doen. (Thomas Cammelbeeck. Rapport Voedselverspilling  Consumentenbond, 26 april 2013; http://www.consumentenbond.nl/morello-bestanden/overig/rapport-voedselverspilling-26-4-2013-zonder-groente-en-fruit.pdf ) De 48% komt uit een enquete in: Marcel van Westerhoven,  Frits Steenhuisen. CREM 2010. Bepaling voedselverliezen bij huishoudens en bedrijfscatering in Nederland. www.crem.nl/files/upload/documents/downloads/file/Eindrapport_VROM_voedselverspilling_sep10.pdf

[7] De Tijd 13-10-1966, p 9. Datum op verpakte levensmiddelen. Het jarenlange streven van de Duitse Verbruikersvereniging om verpakte levensmiddelen te voorzien van een datering zal eindelijk – zij het dan gedeeltelijk – beloond worden. [….]En dan te bedenken dat wij in Nederland nog lang niet zover zijn.  Een datering van verpakte levensmiddelen zou ook bij ons een stap voorwaarts zijn  op de moeizame weg naar een betere doorzichtigheid van de markt. http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110611227:mpeg21:a0152

De Telegraaf 10-02-1971, p 15. DDD_011198195

[8] Nederlands Dagblad 21-7-1975, p 2. KB 1399883205

[9] Richtlijn 79/112/EEG van de Raad van 18 december 1978 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der Lid-Staten inzake etikettering en presentatie van levensmiddelen bestemd voor de eindverbruiker alsmede inzake de daarvoor gemaakte reclame. http://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:31979L0112&from=en

[10] Van Westerhoven, CREM 2010 en 2013, zie hierboven.

[11] Verspilling van rijst en pasta betreft gekookte rijst en pasta. (Van Westerhoven 2013, p. 4 en 12).